Η ιδέα μου ήρθε από μια φίλη στην Αυστραλία,που είχαν αφήσει το λούτρινό τους ένα βράδυ για πυτζάμα πάρτυ στην τοπική βιβλιοθήκη και την άλλη μέρα τα παιδιά είδαν φωτογραφίες για το πως τα πέρασαν το βράδυ τ' αρκουδάκια.
Το είχα κάνει απλά για να κάνω τον γιο μου να γελάσει.Τα έχασα πραγματικά που ένα μεγάλο κομμάτι του το πίστεψε!Δεν το περίμενα,γιατί γενικά έχει πολύ ώριμη σκέψη.Ακόμα και σήμερα,ενώ δείχνει ένα σκεπτικισμό,το βλέπεις ότι δεν το αναλύει πολύ,γιατί θέλει να είναι αλήθεια.(Κάτι σαν τον Αγιο Βασίλη,στα μεγαλύτερα παιδιά.)
Τα παιδιά αγαπάνε τόσο πολύ τους χνουδωτούς τους φίλους,που γι αυτά έχουν στ' αλήθεια δική τους οντότητα.
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΕΝΩ ΕΛΕΙΠΕ;
Μια φορά πέρυσι,που ο Λοχαγός είχε κοιμηθεί για 3 βράδια στη γιαγιά του,τα "τεντάκια" του βαρέθηκαν μόνα τους και άρχισαν τις αταξίες!Ευτυχώς πρόλαβα και τα φωτογράφισα,γιατί αλλιώς θα του τα έλεγα και δε θα με πίστευε...
Στην αρχή ήταν ήσυχα και απλά παίζανε στο κρεβάτι με τ' αυτοκινητάκια...
Οταν έφυγα για το σούπερ μάρκετ,
τα άφησα να παίζουν κρυφτό.
Οταν γύρισα όμως βρήκα ένα χαμό!Είχαν βγει στον κήπο και...
...είχαν πάρει τις πετσέτες,
...τα μαγιώ και τα καπέλα
Μετά καβαλούσαν τον τάρανδο...
και έπαιξαν με τον Πίππη.
Στο τέλος για να τα ηρεμήσω,τα μάζεψα στο κρεβάτι πάλι και τους διάβασα μια ιστορία.
Δοκιμάστε το,αξίζει.Ακόμα και αν δεν πιστέψουν ότι είναι αλήθεια,θα το ευχαριστηθούν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου